امید نیلگون

….آن سوتر از افق
جايى به رنگ خيال،
وهمى مه آلوده و دستان يك پرى ….

در انزواى خسته امواج بى سكون
در رهگذار باد، به دهليز سرد قرن
يك روزنه ، يك نگاه !

روزى حماسه لبخند
بر رواق روزگار
سرميزند از افقى دور ؛ دوردست !
قد بركشد ميان آبى دريا و آسمان
بر موج مينشيند، آزاد و استوار
بر قامتش قباى اميديست؛ نيلگون ….

ساحل آرام است و‌من در انتظار
از افق شاید برآید مرغ عشق
پر زند سوی من و‌گوید به شوق
از وطن افسانه سیمرغ عشق

میکند پرواز مرغ فکر من
میشود جانم رها در غصه ها
در سکوت خویش پنهان میشوم
میشوم‌ پیدا میان قصه ها

از دیار خنده ها و اشکها
قصه ها دارد دل دیوانه ام
گاه میخواهم به فریادی بلند
بشکنم دیوار و بام خانه ام

کودک دیروز خندد در دلم
فارغ از اندیشه ظلم‌و‌ ستم
کاش یکبار دگر همراه او
دل رها میشد از اندوه و الم

همدم‌ مهتاب هرشب تا سحر
شب نشین کوی امیدم هنوز
شاید امشب از افق بانگی رسد
بشکفد گلخنده در چشمان روز

میرسد روزی ازین دریا و‌موج
سوی ساحل یک امید نیلگون
من در آغوش تو میگیرم قرار
میشود آرام این بحر جنون

زهره_انصاری

پنجم مارچ ۲۰۲۰ میلادی

پانزدهم اسفندماه ۱۳۹۸